Aug-2016
แค่หมื่นเดียว เที่ยวซีอาน ลั่วหยาง เส้าหลิน ย้อนอดีตเส้นทางอันยิ่งใหญ่แห่งประวัติศาสตร์จีน ตอนที่ 1
แค่หมื่นเดียว เที่ยวซีอาน ลั่วหยาง เส้าหลิน
ย้อนอดีตเส้นทางอันยิ่งใหญ่แห่งประวัติศาสตร์จีน
ตอนที่ 1 ลั่วหยาง เส้าหลิน
ปลายเดือนกรกฎาคม 2559 ที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสออกทริปต่างประเทศทริปแรกหลังจากมีเจ้าตัวเล็ก ครั้งนี้ผมได้มีโอกาสเดินทางไปเมืองจีนเพื่อ เที่ยวซีอาน เมืองซึ่งเต็มไปด้วยประวัติศาสตร์อันมากมายของจีน เมืองที่เป็นฐานที่มั่นของจิ๋นซีฮ่องเต้ที่ทำการรวมก๊กเหล่าต่างๆของจีนเข้าด้วยกันจนเป็นจีนแผ่นดินใหญ่ที่ยิ่งใหญ่จนถึงทุกวันนี้ เราไป “เที่ยวซีอาน ลั่วหยาง เส้าหลิน” พร้อมๆกันเลยดีกว่า
ไปจีนไปกับแอร์เอเชีย สายการบินที่มีเส้นทางบินตรงสู่
จีนถือเป็นหนึ่งในประเทศยักษ์ใหญ่ของโลกที่มีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจมากมายเต็มไปหมด ทั้งที่เที่ยวในเมือง ที่เที่ยวเชิงประวัติศาตร์ และที่เที่ยวธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ตระการตา แต่คนทั่วไปไม่กล้าเดินทางไปจีน เพราะกลัวเรื่องภาษา กลัวที่จะสื่อสารกับคนอื่นไม่รู้เรื่อง แต่ด้วยอินเตอร์เนตในปัจจุบันทำให้เราสามารถเตรียมข้อมูลก่อนไปได้เป็นอย่างดี จึงทำให้การเที่ยวจีนด้วยตัวเองแบบไม่ง้อทัวร์ง่ายขึ้นมาก การไปเที่ยวซีอานครั้งนี้ ผมใช้งบเที่ยวที่จีนเพียงประมาณ 10,000 บาทเท่านั้น ซึ่งถูกกว่าการซื้อทัวร์มาก และยิ่งปัจจุบันมีสายการบินโลว์คอสต์อย่างแอร์เอเชียให้บริการบินตรงสู่ประเทศจีนแผ่นดินใหญ่มากถึง 13 เมืองเลยทีเดียว
สำหรับข้อมูลการเที่ยวในแต่ละเมืองตอนนี้แอร์เอเชียมีการทำ Chi
การเดินทางสู่ซีอานนั้นแอร์เอเชียจะให้บริการบินทุกวันไปกลับวันละ 1 เที่ยวบินดังนี้ครับ
- ขาไปไฟลท์ FD 588 เวลา 16:35 – 21:35 (ที่จีนเวลาเร็วกว่าไทย 1 ชม.)
- ขากลับไฟลท์ FD 589 เวลา 22:25 – 1:25 (+1)
ถือว่าเป็นเวลาที่ค่อนข้างดีเลยทีเดียว เพราะทำให้วันสุดท้ายก่อนกลับ เราสามารถเที่ยวได้อย่างเต็มที่ไม่ว่าจะเที่ยวในตัวเมืองซีอาน หรือกลับมาจากลั่วหยางด้วยรถไฟความเร็วสูงก็ทำได้เช่นกัน ส่วนขาไปก็สามารถเลือกได้ว่าจะต่อรถไฟไปที่ลั่วหยางด้วยการนั่งรถไฟกลางคืนเลยก็ได้ หรือหากใครไม่อยากเหนื่อยกับการเดินทางในวันแรกก็สามารถเข้าเมืองมานอนพักที่ซีอานก่อนก็ได้เช่นกัน
เอาล่ะครับพร้อมแล้วเราก็ออกเดินทางไปด้วยกันเลย วันไปผมทำออนไลน์เช็คอินผ่านเว็บไซต์ของแอร์เอเชียมาเรียบร้อยแล้วก็สามารถเดินตัวปลิวๆไปที่ช่อง Baggage Drop ได้เลยจ้าซึ่งปกติแล้วแถวนี้คนจะน้อยกว่าช่องเช็คอินทั่วไป
ไฟลท์บินไปซีอานจะบินราวๆ 4 ชม.ครับ ซึ่งถือว่าเป็นไฟลท์ที่ค่อนข้างยาวสำหรับแอร์เอเชีย เพราะถ้ายาวกว่านั้นจะเป็น Airasia X ละ ดังนั้น 4 ชม.ท้องร้องแน่นอน ผมเลยสั่งอาหารล่วงหน้าที่หน้าเว็บไปเพราะการสั่งล่วงหน้าจะได้ลดราคาไปราวๆ 20% ด้วย ผมสั่งเป็น Nasi Lamak มาทาน กับเครื่องดื่มออกใหม่ของแอร์เอเชียคือ มัทฉะ ลาเต้ ซึ่งผมว่าตัว มัทฉะ ลาเต้ นี่คุ้มนะ ราคาแค่ 75 บาทแต่ เข้มข้นมาก สามารถชงออกมาได้ 2 แก้วเลย
4 ชั่วโมงหลับเพลินๆแป๊บเดียวก็ถึงที่ซีอานล่ะครับ
เดินทางเข้าเมืองซีอานด้วย Airport Bus
เครื่องของแอร์เอเชียจะมาจอดที่ Terminal 3 ซึ่งเป็น Terminal ใหม่ที่พึ่งเปิดใช้ได้ไม่นานนัก หลังจากรับกระเป๋าเสร็จให้เดินไปตามป้ายไปที่ GTC ซึ่งจะเป็นศูนย์ขนส่งของสนามบิน มีทั้งรถบัสระยะไกล (ไปต่างจังหวัด) และ Airport Bus เข้าเมืองสามารถดูข้อมูลได้จาก ที่นี่
ซึ่งเวลาที่เครื่องลงนั้นจะเหลือรถบัสแค่ 2 สายคือไปลงที่ Xishaomen ซึ่งอยู่ตรงข้ามโรงแรม Civil Aviation Hotel ห่างจากประตูเมืองทิศตะวันตกราว 1 กม. กับอีกสายหนึ่งจะไปที่ Xian Railway Station ซึ่งเป็นสถานีรถไฟแบบธรรมดา (คนละอันกับ North ที่เป็นสภานีรถไฟความเร็วสูงนะครับ)
ตอนแรกที่ผมทำการบ้านมาก็ว่าจะไปลงที่สถานีรถไฟเพื่อต่อ Metro มาลงที่หอระฆัง แต่ก็ลองถามเจ้าหน้าที่ที่ขายตั๋วดูว่าถ้าจะไปหอระฆัง (จงโหลว) จะต้องไปสายไหน เจ้แกแนะนำให้นั่งสาย Xishaomen แทนไอ้เราก็นึกว่ามันจะขับทะลุเข้าเมืองด้วยที่ไหนได้ไม่จ้า ขับเลียบตัวเมืองและมาจอดตรงข้าม Civil Aviation Hotel เลยครั้นจะเดินไปหอระฆังก็ร่วม 4-5 กม. ก็ไกลไปหน่อย เลยจะขึ้น Taxi แทน ปรากฎว่าเรียกมา 3-4 คันไม่มีใครไปซักคันเลย สรุปผมเลยเดินจากจุดจอดรถไปทางเหนือประมาณ 1.5 กม. ไปขึ้น Metro สาย 1 แทน ดูซิวันแรก เจ้แกก็หลอกให้ผมเดินซะละ 5555
สำหรับ Metro ของเมืองซีอานปัจจุบันมี 2 สาย แต่ตุลาคม 2016 ปีนี้จะเปิดสาย 3 เพิ่มอีกสายละครับ และในระยะอันใกล้ไม่เกิน 3-4 ปีที่เมืองนี้จะมี Metro ประมาณ 6 สายโดยที่แพลนใหญ่ของเมืองซีอานจะมี Metro ทั้งหมด 17 สายเลยทีเดียว รวมไปถึงจะมีการขยาย Metro สาย 2 จาก Xianbei ให้ไปสุดสายที่สนามบินแทนอีกด้วยครับ
ของกินต้องห้ามพลาดในการมาเที่ยวซีอาน
ก่อนจะพาไปเที่ยวผมขอแนะนำเรื่องอาหารการกินของเมืองซีอานก่อน ที่ซีอานนั้นอาหารโดยทั่วไปก็จะไม่ได้ต่างจากเมืองอื่นๆของจีนมากนัก สำหรับรสชาติผมว่าเป็นเมืองที่รสชาติอาหารกำลังดีนะ ไม่จืดชืดเหมือนจีนทั่วไป เพราะมีการเอาพริกมาปรุงอาหารซึ่งก็จะไม่ได้เผ็ดร้อนเหมือนอาหารในโซนฉงชิ่งที่จะเน้นการใส่หม่าล่าที่ทำให้ลิ้นชาลงไป ที่ซีอานมีอาหาร Signature 3 อย่างที่ต้องกินคือ
หยางโร่วเปาหมัว (羊肉泡馍) จะเป็นการเอาขนมปังคล้ายๆโรตีของแขกมาบิให้เป็นชิ้นเล็กๆแล้วเอาไปเคี่ยวกับซุปเนื้อแกะตุ๋น (บางร้านอาจจะเป็นเนื้อวัวซึ่งชื่อจะเปลี่ยนเป็น นิวโร่วเปาหมัว แทน) ตัวซุปให้นึกถึงพวกซุปเนื้อที่เรากินกันตามร้านข้าวหมกไก่นั้นล่ะครับ เคี่ยวกับแป้งขนมปังที่มีรสชาติเนยนิดๆ ซึ่งถ้ากินเท่านี้จะเลี่ยน แต่เวลากินปกติแล้วจะมีเครื่องเคียงมาคือ กระเทียมดอง และพริกน้ำส้ม พอใส่ลงไปแล้ว เฮ้ยยย อร่อยลงตัวมากๆ ถือเป็นอาหารอย่างหนึ่งที่หากมาซีอานแล้วไม่ได้กินถือว่ามาไม่ถึง
หน้าตาดูไกลๆตอนแรกนึกว่าพวกซุปเต้าหู้อะไรแบบนี้ บางร้านอาจจะให้ขนมปังเรามากลมๆให้เรามาบิเอง หรือบางร้านก็อาจจะบิมาให้เราเรียบร้อยแล้วจานนี้ราคาจะอยู่ราว 20-35 หยวน
เกี๊ยวหลากชนิด ที่ซีอานอาหารขึ้นชื่ออีกอย่างหนึ่งคือเกี๊ยวซึ่งจะมีมากมายหลากหลายแบบ มีทั้งเป็นแป้งซาลาเปา แป้งฮะเก๋า แผ่นเกี๊ยว และหลากหลายไส้ตั้งแต่ หมู ผัก เป็ด ไก่ รวมไปถึงมีการปรุงที่หลากหลายและมีการปั้นตัวเกี๊ยวเป็นรูปร่างที่แตกต่างกันไป ซึ่งเราสามารถหากินเกี๊ยวได้ทั่วไปทั่วเมืองซีอานเลยครับ ราคาแต่ละจานก็ไม่แพงอยู่ที่ราวๆ 10-15 หยวนแต่จะได้เกี๊ยวมามากมายมหาศาลมากๆ
โร่วเจียหมัว (肉夹馍) อันนี้เรียกกันง่ายๆว่าเป็นแฮมเบอร์เกอร์เมืองจีนครับ เป็นแป้งบันเหมือนหยางโร่วเปาหมัว แต่จะเอามาผ่ากลางยัดไส้ด้วยเนื้อแกะ เนื้อแพะ แล้วราดด้วยซุปกับพริกสไตล์ซีอาน บางร้านอาจจะมีการประยุกต์ทำเป็นซอสรสชาติต่างๆบ้าง ราคาจะอยู่ราวๆ 10-15 หยวน
เที่ยวซีอาน ไปไหนบ้าง ???
จริงๆแล้วผมเองก็เริ่มศึกษาจาก China-Easy Guide ที่แอร์เอเชียได้ให้ไว้ แล้วก็ปรับโปรแกรมเองเล็กน้อย ตัดบางอย่างเพิ่มบางอย่างลงไปตามจุดที่ผมชอบและอยากไป ซึ่งโปรแกรม 5 วันผมก็เป็นดังนี้ครับ
แต่พอไปเที่ยวจริงๆก็ปรับแพลนกันหน้างานกระจายเลยครับ… 555
เอาล่ะทุกอย่างพร้อมแล้วเราไป “เที่ยวซีอาน” กันเลย
พัก XIAN BELL TOWER YOUTH HOSTEL โฮสเทลทำเลดีติดหอระฆังเมืองซีอาน
สำหรับที่พักในทริปนี้ผมเลือกพักที่ Xian Bell Tower Youth Hostel สาเหตุหลักๆที่เลือกที่นี่คือ ติด Metro และอยู่กลางเมืองติดแหล่งท่องเที่ยวอย่างหอระฆังนั่นเอง และที่สำคัญราคาก็ยังถูกเหลือเชื่อ ถ้าเป็น Dorm ราคาแค่ 200 บาท/คน/คืน เท่านั้น หรือหากจองห้อง Private ที่เป็นห้องสำหรับ 2 คนราคาก็เพียง 900 บาทหรือคนละ 450 บาท/คน/คืน ถือว่าถูกและสะดวกมากๆ
ผมได้รีวิวที่พักนี้ไว้ที่นี่สามารถตามมาดู ที่นี่ ได้เลยครับ
หรือใครสนใจข้อมูลและจองก็สามารถดูได้ตามลิงค์นี้ครับ
- เว็บไซต์โฮสเทล http://www.xianhostel.cn
- เช็คราคาและจองที่พักผ่าน agoda.com
- เช็คราคาและจองที่พักผ่าน booking.com
- เช็คราคาและจองที่พักผ่าน expedia.co.th
ด้วยความถูกขนาดนี้ตอนจองที่พักผมเลยจองยาวทั้ง 4 คืนที่ผมไปเสียเลยครับ และวันที่ผมออกไปที่ลั่วหยางก็ทิ้งกระเป๋าไว้ที่นี่ แล้วเอากระเป๋าใบเล็กออกไปใบเดียว แต่จริงๆแล้วที่นี่ถ้าเราจะกลับมาพักใหม่เราสามารถฝากกระเป๋าไว้ที่ชั้นล่างได้นะครับ แต่ผมเอาโน้ตบุ๊คไปด้วยและใส่กระเป๋าเดินทางไว้เลยไม่อยากเสี่ยงเอาลงไปไว้ข้างล่างนั่นเองครับ
มุ่งหน้าสู่ ลั่วหยาง อดีตเมืองที่รุ่งเรืองที่สุดในโลก
วันที่สองของการเดินทางผมออกไปเที่ยวที่ลั่วหยางก่อน ลั่วหยางอยู่ไปทางตะวันออกของซีอานไปราว 400 กม. หากใช้รถยนต์จะต้องนั่งไปราว 4-5 ชม. แต่ปัจจุบันสามารถใช้รถไฟความเร็วสูงไปได้ในระยะเวลาเพียงไม่ถึง 2 ชม.เท่านั้น การขึ้นรถไฟความเร็วสูงจากซีอานจะต้องนั่ง Metro ไปที่ Xianbei หรือ Xian North Railway Station ซึ่งสามารถเดินขึ้นจากใต้ดินเชื่อมมาที่สถานีรถไฟความเร็วสูงได้เลย
ที่นี่จะเหมือนสถานีรถไฟทั่วไปในจีนคือจะต้องไปที่ Ticket Hall เพื่อซื้อตั๋วก่อน เพราะถึงจะมีเครื่องขายตั๋วอัตโนมัติแต่ก็ให้บริการเฉพาะคนจีนเท่านั้นเนื่องจากการซื้อตั๋วรถไฟที่จีนจะต้องตรวจบัตรประชาชน/พาสปอร์ต ค่ารถไฟความเร็วสูงจากซีอานไปลั่วหยางจะอยู่ที่ 174.5 หยวน หรือประมาณ 900 บาท ซึ่งปกติแล้วตั๋วรถไฟจะเปิดให้จองล่วงหน้าได้ประมาณ 2 เดือน แต่การซื้อตั๋วจากเมืองไทยส่วนมากจะต้องซื้อผ่านเอเยนซี่ซึ่งจะโดนค่าจองประมาณ 100-300 บาทต่อใบ ซึ่งผมได้ลองดูรอบแล้วตั๋วรถไฟรอบที่ผมจะไปเหลือค่อนข้างมาก ผมเลยตัดสินใจมาซื้อตั๋วที่สถานีเลยครับ เพราะจะไม่โดนค่าธรรมเนียมการจองนั่นเอง
สำหรับถ้าจะจองล่วงหน้า ปกติแล้วผมมักใช้เว็บ TravelChinaGuideในการตรวจสอบรอบรถ แต่เวลาจองผมมักจะจองผ่านเว็บ KnowChinese เพราะคิดค่าธรรมเนียมการจองถูกกว่านั่นเอง ซึ่งเมื่อได้รับใบจองแล้วเวลาไปขึ้นรถไฟเราก็จะต้องไปรับตั๋วตัวจริงที่สถานีเช่นเดียวกับการไปซื้อตั๋วด้วยครับ ดังนั้นหากยังไม่มีตั๋วควรไปถึงที่สถานีล่วงหน้าอย่างน้อย 45 นาที
หลังจากซื้อตั๋วเสร็จเราก็ไปที่อาคารหลักซึ่งใหญ่โตระดับน้องๆสนามบินเลย ที่จีนนั้นไม่ว่าจะเป็น รถบัส Metro รถไฟ จะต้องสแกนกระเป๋าก่อนเข้าอาคารเสมอครับ
บริเวณชั้นสองจะเป็นร้านอาหารผมเลยแวะไปฝากท้องที่นี่ก่อนนั่งรถไฟ เป็นอาหาร Fastfood แบบโลคัลๆ ได้เป็นเหมี่ยน (หมี่) อะไรซักอย่างกับ โร่วเจียหมัวหรือแฮมเบอร์เกอร์จีน นี่แหละครับ
ก่อนเวลารถมาซัก 10-15 นาทีเค้าจะเปิด gate ให้เราเช็คอินได้ ซึ่งไม่เหมือนญี่ปุ่นที่ใครจะเข้าออกชานชลาเมื่อไหร่ก็ได้ ผมนั่งรถไฟขบวน G ซึ่งถือเป็นรถไฟที่เร็วที่สุดของจีน (ไม่นับรถไฟแมคเลฟ) โดยรถขบวนนี้ถูกออกแบบให้วิ่งได้เร็วอยู่ราวๆ 300 กม./ชม. วันที่ผมไปลองสังเกตเห็นขึ้นไปเร็วสุดที 304 กม./ชม.
นั่งเพลินๆ ชม.กว่าก็เดินทางมาถึงสถานี Luoyang Longmen ละครับ ซึ่งสถานีนี้เป็นสถานีที่หลุดออกมาอยู่นอกเมือง ซึ่งเป็นเขตที่พักอาศัยใหม่ซึ่งบริเวณนี้กำลังมีการสร้างตึกที่พักอาศัยเพิ่มขึ้นอีกมากมาย ซึ่งสถานีนี้สำหรับคนที่ต้องการมาเที่ยวแบบเช้าไปเย็นกลับ เพื่อเที่ยวถ้ำผาหลงเหมินถือว่าสะดวกมากเพราะห่างออกไปเพียง 6 กม.เท่านั้น แต่ถ้ามาจากสถานีรถไฟธรรมดาในเมืองจะห่างราวๆ 20 กม.ครับ จากที่นี่ไม่ว่าจะเข้าเมืองหรือไปถ้ำผาหลงเหมินก็จะมีบัสบริการหมดครับ
เที่ยวถ้ำผาหลงเหมิน – Longmen Grottoes – หลงเหมินซือคู
จากสถานีรถไฟ Luoyang Longmen สามารถนั่งรถบัสสาย K71 ไปที่ถ้ำผาหลงเหมินได้เลยค่ารถอยู่ที่ 1.5 หยวนต่อคนครับ แต่ระหว่างนั่งรอรถบัสจะมีพวก Taxi เถื่อนมาคอยบอกว่าไม่มีบัส นั่ง Taxi ไปเลยจะดีกว่า ซึ่งค่า Taxi ที่ลั่วหยางถ้าเปิดมิเตอร์จะอยู่ 2 กม.แรก 5 หยวนแล้วจากนั้นจะขึ้น 1.5 หยวนทุกๆ กม.ในช่วง 12 กม.แรก ดังนั้นการไปถ้ำผาหลงเหมินค่า Taxi แบบเปิดมิเตอร์จะอยู่ราวๆ 15 หยวนเท่านั้น แต่ตรงสถานีรถบัสจะไม่มี Taxi ธรรมดามาจอดครับ ซึ่งพวก Taxi เถื่อนจะเปิดราคามาประมาณ 30-40 หยวน แต่ราคาที่เหมาะที่สุดคือ 15-20 หยวนเท่านั้น สามารถต่อรองได้เลย ถ้าไม่ลดเราก็นั่งรอบัสต่อไปซักพักเค้าจะลดให้เราเองครับ
ทางเข้าถ้ำผาหลงเหมินจะอยู่ฝั่งตะวันออกครับ ซึ่งจากจุดนี้จะต้องเดินไปอีกประมาณ 2 กม.ถึงจะถึงทางเข้า
ซึ่งถ้ามาหน้าหนาวก็คงเดินสบายๆชิวๆ แต่ผมไปช่วงหน้าร้อนอุณหภูมิระดับ 38 องศา Fell Like 47 นี่ยอมแพ้เลยครับ นั่งรถกอล์ฟเข้าไปแทน เสียค่านั่งคนละ 10 หยวน แพงไปหน่อยแต่ก็โอเค ดีกว่าเดินตากแดดไปตลอดทาง รถกอล์ฟจะพาเราข้ามแม่น้ำไปฝั่งตะวันตก ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการเที่ยวถ้ำผาหลงเหมินแห่งนี้
บริเวณหน้าทางเข้าถ้ำผาหลงเหมินจะมีแผนที่เที่ยวแกะสลักไว้อยู่ ที่นี่เองก็เป็นหนึ่งในมรดกโลกเช่นกัน
การเที่ยวถ้ำผาหลงเหมินจะเป็นการเดินแบบ One way โดยจุดไฮไลท์ของที่นี่คือฝั่งตะวันตก หรือฝั่ง Longmen Hill ถ้ำผาหลงเหมินถูกสร้างขึ้นราวๆ 1,500 ปีที่แล้วในช่วงของราชวงศ์เว่ยเหนือเป็นการสร้างปะติมากรรมแกะสลักพระพุทธรูปมากกว่า 100,000 องค์ภายในถ้ำมากกว่า 2,500 ถ้ำซึ่งกินเวลาสร้างนานกว่า 600 ปีกว่าจะเสร็จ
น่าเสียดายที่ช่วงสงครามโลกถ้ำและสมบัติล้ำค่าภายในได้ถูกขโมยและถูกทำลายไปจำนวนหนึ่ง แต่สิ่งที่หลงเหลือก็ล้วนบ่งบอกความเจริญรุ่งเรืองทางพทุธศาสนาได้เป็นอย่างดีในสมัยก่อน เนื่องจากที่นี่จะเป็นถ้ำเล็กถ้ำน้อยที่อยู่บนหน้าผา ทางการจีนจึงได้ทำบันไดให้ขึ้นไปชมความงามลัดเลาะไปตามหน้าผาตลอดระยะทางร่วมๆ 1 กิโลเมตร
พระพุทธรูปที่ใหญ่ที่สุดในถ้ำหลงเหมินนั้นสูงกว่า 17 เมตร ถ้านึกไม่ออกว่าสูงขนาดไหนก็ราวๆตึก 6 ชั้นได้ ซึ่งเมื่อคิดย้อนกลับไปว่าในสมัย 1,500 ปีที่แล้วสามารถสร้างพระพุทธรูปแกะสลักได้ใหญ่ขนาดนี้มันก็น่าทึ่งมากจริงๆ
สำหรับพระพุทธรูปที่เล็กที่สุดที่ถ้ำผาหลงเหมินจะสูงประมาณ 2 ซม. ซึ่งมีการแกะสลักไว้เยอะมากๆเป็นผนังถ้ำเลย ตรงนี้ผมแอบไปนึกถึงวัดเล่งเน่ยยี่ที่มีการสร้างพระพุทธรูปเล็กๆจำนวนมากเป็นผนังห้อง
ที่ถ้ำผาหลงเหมินฝั่งตะวันตกถือว่ามีถ้ำมากมายจริงๆ และก็มีหลายถ้ำที่อยู่สูงจนเราไม่สามารถขึ้นไปดูได้ด้วย
หลังจากเดินเลียบแม่น้ำไปประมาณ 1 กม.จะมีสะพานให้เราข้ามไปฝั่งตะวันออกได้ ซึ่งถ้าเราออกจากจุดนี้ไปแล้วจะไม่สามารถเดินย้อนกลับมาฝั่งตะวันตกได้อีก ที่ฝั่งตะวันตกจะมีที่เที่ยวอีก 3 จุด จุดแรกจะเป็นถ้ำผาแกะสลักแนวเดียวกับฝั่งถ้ำผาหลงเหมิน ซึ่งถ้าเดินฝั่งตะวันตกจนจุใจแล้วฝั่งตะวันออกก็จะไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่ครับ
หลังจากข้ามสะพานไปแล้วหากใครไม่อยากเดินดูแล้วก็จะมีบริการรถกอล์ฟกลับไปที่จอดรถในราคาคนละ 10 หยวน สำหรับระยะทางราวๆ 2.5 กม.ไว้ให้ใช้บริการครับ
ต่อจากถ้ำผาฯ ก็จะเป็นส่วนของวัด Xiangshan ซึ่งอยู่บนเนินเขา Xiangshan กว่าจะเดินขึ้นไป เล่นเอาหอบเหมือนกัน ยิ่งในวันร้อนๆแบบนี้ทำเอาผมเสียเหงื่อเยอะจนตะคริวขึ้นเลยทีเดียว 555
จุดสุดท้ายที่สามารถเที่ยวได้คือ Tomb of Bai Juyi ซึ่งส่วนนี้ผมไม่ได้ขึ้นไปดูล่ะครับ เพราะอากาศร้อนมากจนไม่ไหวแล้ว ระหว่างทางที่จะต้องเดินกลับไปที่จุดจอดรถ ก็มี Taxi เถื่อนมาเสนอตัวเช่นเดิม ซึ่งเค้าเรียกราคาไปส่งที่สถานี Luoyang Longmen ที่ราคา 40 หยวน ผมต่อรองเหลือ 30 ก็โอเค เพราะเมื่อเช้าขามานั่งมา 20 หยวนแต่ยังมีค่านั่งรถกอล์ฟ 2 คนอีก 20 หยวนดังนั้นขากลับไม่ต้องเสียค่ารถกอล์ฟได้นั่งรถแอร์เย็นๆไปในราคานี้ผมเลยโอเคครับ
เดินเล่นที่ Food Street และชมกำแพงเมืองเก่าลั่วหยาง
หลังจากผมกลับไปที่สถานี Luoyang Longmen เพื่อไปเอาสัมภาระที่ฝากไว้ ผมก็นั่งบัสสาย 28 / 33 ไปฝั่งตัวเมืองซึ่งผมจองที่พักที่ใกล้ๆกับสถานีรถไฟ และท่ารถบัสไว้เพราะว่า วันรุ่งขึ้นผมกะจะไปเที่ยวที่วัดเส้าหลินซึ่งต้องขึ้นรถจากท่ารถแถวนี้นั่นเอง
ที่พักที่ลั่วหยางที่ผมจองไว้คือ XinYinXing Inn เป็นโรงแรมระดับ 1 ดาวราคาห้องต่อคืนแค่ 88 หยวนเท่านั้น สภาพห้องก็เอาไว้พอซุกหัวนอนได้แค่นั้นเลยครับ แต่สำหรับผมนอนคืนเดียวแค่ห้องมีแอร์เย็นๆก็โอเคล่ะครับ
แต่ถ้าใครอยากได้ห้องพักราคาไม่แพงที่ดีขึ้นมาหน่อยในย่านนี้ผมแนะนำว่าให้พักที่ 7 Days Inn Luoyang Railway station ราคาจะแพงกว่าแต่สภาพห้องจะโอเคกว่า และอยู่ตรงข้ามกับสถานีรถไฟเป๊ะๆเลยครับ
ช่วงเย็นผมไปเดินเล่นที่ Food Street ในย่านเมืองเก่าที่ถนน Xinghua ซึ่งจากเส้นหน้าสถานีรถไฟสามารถนั่งรถเมล์สาย K5 รวดเดียวถึงเลย สนนราคาค่ารถเมล์ก็แค่คนละ 1.5 หยวนเท่านั้นเอง ที่ Food Street ก็เหมือนถนนคนเดินทั่วไปในจีนที่ขายอาหารมากมายเต็มไปหมดระหว่างทางเดินจะมีถังขยะตั้งไว้กลางถนนไว้ให้คนทิ้งขยะ และเค้าจะมีเจ้าหน้าเก็บขยะตลอด แต่ถังขยะก็มักเต็มเสมอๆ เพราะคนเดินเล่นเยอะกว่ามาก ที่นี่มีของกินน่าสนใจหลายอย่างเลย ผมงี้ชิมจนอิ่มเลยทีเดียว 55555
เดินไปจนสุดถนนจะไปตัดกับถนน East Street และ West Sreet ซึ่งเป็นย่านเมืองเก่าของลั่วหยาง ซึ่งหลายคนเลือกมาพักโซนนี้เพราะอยากมาเดินเมืองเก่าที่นี่ช่วงเช้านี่เอง แต่สำหรับผมด้วยการแพลนไปวัดเส้าหลิน ทำให้ผมเลือกที่จะพักย่านสถานีรถไฟแทนครับ
ย่านเมืองเก่าของลั่วหยางถือว่าเป็นย่านที่ยังคงอนุรักษ์ความเก่าแก่ของอาคารบ้านเรือนไว้เป็นอย่างดี แต่ผมก็ไม่รู้ว่าย่านนี้จะเป็นอย่างนี้อีกนานขนาดไหน เพราะสภาพเมืองที่เจริญขึ้นทุกวัน บริเวณโดยรอบล้วนกลายเป็นตึกใหญ่สมัยใหม่กันไปหมดแล้ว และแม้แต่ภายในโซนเมืองเก่าก็มีร้านฮิปๆหลายร้านเข้ามาเปิดกิจการแล้วเช่นกัน ผมก็ได้แต่หวังว่าทางการจะอนุรักษ์เอาไว้เหมือนที่ Ciqikou ในฉงชิ่งนั่นเอง
ร้านนี้ขาย หยางโร่วเปาหมัวครับ ดูแล้วน่าจะอร่อยเพราะคนเยอะเชียว แต่ผมกินที่ Food Street มาจนอิ่มแล้วเลยไม่ได้กิน และเท่าที่แอบดูตัวเนื้อแกะเหมือนจะไม่ใช่เนื้อ ดูเค้าทำออกแนวลูกชิ้น หรือว่ามันมีหลายอย่างอันนี้ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน 5555
ถ้าเราเดินจนสุดฝั่งของ West Street ก็จะเป็นประตูและกำแพงเมืองเก่าครับ แต่ถ้าเดินไปทาง East Street เราจะเจอหอกลองแทนครับ
จากนั้นผมก็นั่งรถเมล์สาย K5 กลับที่พัก เตรียมไปลุยวัดเส้าหลินในวันรุ่งขึ้นล่ะครับ
รวบรวมลมปราณ ฝึกวิทยายุทธในตำนาน สืบสานวิถีจอมยุทธ “มรดกโลกวัดเส้าหลิน”
วันที่สามของการเดินทางวันนี้ผมแพลนไปที่วัดเส้าหลินในช่วงเช้าและช่วงเย็นจะนั่งรถไฟหัวกระสุนกลับไปยังเมืองซีอานครับ การเดินทางไปวัดเส้าหลิน สามารถไปได้ 2 วิธีคือ นั่งตรงจากลั่วหยางไปเลย รถจะวิ่งผ่านเขาไปยังวัดเส้นหลิน หรือสามารถนั่งรถไปที่เติงเฟิงก่อน แล้วค่อยต่อรถบัสเล็กไปยังวัดเส้าหลิน
ขาไปผมนั่งรถจากตัวเมืองลั่วหยางตรงไปที่วัดเส้าหลินเลย ซึ่งท่ารถสำหรับการไปวัดเส้าหลินนั้น ถ้าเอาสถานีรถไฟเป็นหลักแล้วเราหันหน้าเข้าสถานีรถไฟ ท่ารถจะอยู่ทางซ้ายมือเลยท่ารถเมล์ไปนิดหนึ่งครับ ทางเข้าท่ารถจะหน้าตาแบบนี้ละครับ ตอนซื้อตั๋วให้บอกเค้าว่า “เส้าหลินซื่อ” สนนราคาอยู่ที่คนละ 19.5 หยวนแต่เหมือนมีค่าอะไรซักอยู่อีกกลายเป็นคนละ 21 หยวนครับ
โดยทั่วไปรถที่ไปวัดเส้าหลินจะเป็นรถคล้ายๆรถทัวร์จะมีไกด์มาอธิบายนั่นนี่ให้ฟัง และจะไปสุดสายจุดที่เลยวัดเส้าหลินไป ซึ่งถ้าเราจะไปที่วัดเส้าหลินให้บอกกับคนขับด้วยประโยคนี้ครับ
麻烦你在少林寺前停一停让我下车，谢谢。 – MáFan Nǐ Zài ShàoLínSì Qián Tíng Yī Tíng Ràng Wǒ Xià Chē, XièXiè.
รบกวนจอดรถหน้าวัดเส้าหลินขอลงนะ(ครับ) ขอบคุณ
少林寺前下车 – ShàoLínSì Qián Xià Chē
หน้าวัดเส้าหลิน ขอลงด้วย
劳驾让我在少林寺前下车
LáoJià Ràng Wǒ Zài ShàoLínSì Qián Xià Chē
กรุณาขอให้ฉันลงรถที่หน้าวัดเส้าหลินด้วยนะ
การเดินทางใช้เวลาประมาณ 2 ชม. รถก็จะมาจอดที่วัดเส้าหลินครับ พร้อมแล้วก็ลงจากรถเตรียมไปฝึกพลังลมปราณกันเลยจ้าาาา
วัดเส้าหลินเป็นวัดเก่าแก่อายุอานามกว่า 1,500 ปี (เก่าพอๆกับถ้ำผาหลงเหมินเลย) และก็เป็นตามที่เราเคยได้ยินกันมาตามหนังจีนกำลังภายใน ว่าวัดนี้มีชื่อเสียงโด่งดังในเรื่องกระบวนท่าวิทยายุทธ เพลงหมัดมวย พลังลมปราณและกังฟูเส้าหลินเป็นอย่างมาก ถือเป็นแหล่งวิชาการต่อสู้และศิลปะการป้องกันตัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจีน
สนนราคาค่าเข้าอยู่ที่คนละ 100 หยวนและเหมือนแหล่งท่องเที่ยวทั่วไปของจีนคือมีรถกอล์ฟไว้บริการที่นี่ราคาคนละ 15 หยวนกับระยะทางไปสุดสายราวๆ 2.5 กม. ด้วยความที่ผมมีเวลาไม่มากนัก ผมเลยนั่งไปลงปลายสายบริเวณป่าเจดีย์ (Pagoda Forest) จริงๆแล้วสุดทางจะมีกระเช้าขึ้นเขาไปชมวิวมุมสูงกันด้วย แต่ด้วยความที่ผมไปที่นี่ในวันเสาร์จำนวนคนมหาศาลมากๆ ผมเลยบายครับเพราะไม่งั้นอาจจะตกรถไฟได้
ที่ Pagoda Forest จะเป็นเจดีย์จำนวนมากเรียงรายกันอยู่ซึ่งเจดีย์เหล่านี้เป็นสุสานของอดีตเจ้าอาวาสและหลวงจีน ซึ่งมีมาตั้งแต่ในยุคสมัยราชวงค์ถัง
เดินไล่ลงมาจาก Pagoda Forest ก็จะเป็นส่วนของวัดเส้าหลิน คนเข้าชมเยอะมากๆๆๆๆ
ภายในจะเป็นอาคารหลายๆอาคารเรียงต่อกันเป็นแนวลึกเป็นเนินสูงขึ้นเรื่อยๆ ตามสไตล์วัดแถบเอเชียตะวันออก หลายอาคารจะมีป้ายห้ามถ่ายรูปภายในครับ แต่เค้าจะเขียนเป็นตัวหนังสือเล็กๆภาษาอังกฤษไม่ได้ทำเป็น รูปกล้องแล้วมีกากบาท บางทีผมก็ไม่ทันมองเห็นก็มีบ้างเหมือนกัน
ถัดลงมาจะเป็นโรงฝึกวิทยายุทธของวัดเส้าหลิน ซึ่งที่นี่จะมีการแสดงโชว์พลังลมปราณที่ฝึกจากวัดเส้าหลินทุกๆกลางชั่วโมงผมไปทันรอบ 11:30 พอดี
ตอนไปถึงโซนเก้าอี้เต็มแล้วเลยได้นั่งพื้นริงค์ไซด์ติดขอบเวทีเลย 555 การแสดงจะมีอยู่ 4-5 ชุด
ชุดแรกๆจะเป็นการวอร์มอัพ และการแสดงเพลงหมัดต่างๆ
จากนั้นก็จะตามด้วยการแสดงเรื่องลมปราณ อันแรกจะเป็นการเอาแท่งเหล็กมาฟาดหัวจนเหล็กแตกกระจุยแต่ตัวคนไม่เป็นอะไร ซึ่งเค้าจะเดินเอาแท่งเหล็กที่ว่านี้ให้ผู้ชมข้างล่างดูด้วยว่ามันเป็นเหล็กจริงๆ ตามด้วยการเบ่งพลังแล้วเอาหอกทิ่มที่หน้าอก ดันจนกระทั่งหอกงอ ดูแล้วแอบหวาดเสียว และอันสุดท้ายจะเป็นการปาเข็มเย็บผ้าทะลุกระจกหนาๆไปจิ้มให้ลูกโป่งที่อยู่ด้านหลังแตก
และช่วงสุดท้ายจะเป็นการแสดงการใช้อาวุธประเภทต่างๆ
ด้านนอกโรงฝึกจะมีรูปปั้นปรมาจารย์ตั๊กม้ออยู่ด้วยครับ
การแสดงทั้งหมดราวๆครึ่งชม.ครับ ซึ่งเค้าจะจัดเวลาให้เหลื่อมกับการแสดงเอ้าท์ดอร์ แต่น่าเสียดายที่ผมออกไปด้านนอกเป็นช่วงเที่ยงพอดีจึงไม่มีการแสดงด้านนอกครับ
จากนั้นผมก็ออกจากวัดเส้าหลิน ซึ่งจากข้อมูลที่หาๆมา รถที่ผมนั่งขามานั้นจะมีมารับนักท่องเที่ยวกลับช่วงราวๆ บ่ายสามโมงซึ่งถ้าผมรอถึงตอนนั้นก็คงจะตกรถไฟ ผมเลยเดินหารถบัสที่ด้านหน้าวัดเส้าหลิน ซึ่งจะมีรถจอดอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม แต่พอข้ามไปดูหน้ารถไม่ได้เขียนว่าลั่วหยาง พอถามๆคนขับเขาบอกว่าไปได้ๆ ซึ่งเท่าที่คุยได้ความว่ารถคนนี้จะไปที่ เติงเฟิงที่อยู่เลยจากวัดเส้าหลินออกไปอีก แต่คุณคนขับบอกว่าไปได้ๆ ไปทันเวลาที่เราจะไปแน่นอน
ระหว่างที่ผมตัดสินใจว่าจะไปผมก็เห็นรถบัสเล็กๆเก่าๆ คันหนึ่งวิ่งผ่านมาพอดีและติดป้ายว่าลั่วหยาง ผมเลยรีบวิ่งไปขึ้นคันนั้นแทน ซึ่งเขาคิดค่ารถกลับลั่วหยางที่ 25 หยวนหลังจากจ่ายเงินเรียบร้อย ปรากฏว่าคนขับรถคันแรกไม่ยอม ขับรถมาปาดหน้ารถคันที่ผมนั่ง แล้วก็ขึ้นมาพยายามบอกว่า คันที่ผมนั่งนะหลอกลวง คันนี้ไม่ได้ไปลั่วหยาง (ทั้งๆที่ป้ายหน้ารถเขียนว่าลั่วหยาง) เฮียแกโวยวายเสียงดังมาก แต่ดูทีท่าแล้วไม่ได้โวยพวกผมนะ แต่โวยใส่รถคันที่ผมขึ้นมากกว่า แนวๆว่าแกมาแย่งลูกค้าชั้นอะไรแบบนี้
ซึ่งเจ้คันที่สองที่ผมนั่งก็ไม่ยอมเถียงซะอีก สรุปผมต้องยอมลงจากรถเพื่อไปขึ้นรถของเฮียคันแรกแทน ซึ่งสรุปว่าคันที่ผมนั่งนั้นไปที่เมืองเติงเฟิง ซึ่งคิดเงินที่คนละ 5 หยวน แอบคิดว่าผมกับเพื่อน 2 คนรวมค่ารถแค่ 10 หยวนนี่ถึงกับต้องแย่งลูกค้ากันใหญ่โตเลย
ตอนถึงเมืองหลังจากส่งคนอื่นลงรถแล้วเขาก็ขับรถวนในเมืองหารถบัสที่ไปลั่วหยางให้ผม ซึ่งเป็นรถบัสใหญ่โตติดแอร์ และคิดราคาจากเติงเฟิงไปที่ลั่วหยาง 25 หยวนเท่ากับที่รถบัสป้าที่ผมเจอที่หน้าวัดเส้าหลินเลย ก็ถือว่าโอนะจ่ายเพิ่มนิดหน่อยแต่ได้นั่งรถสบายกว่าเยอะเลย และถนนจากเติงเฟิงกลับลั่วหยางก็เป็นถนนไฮเวย์ไปถึงลั่วหยางเร็วกว่าขามาซักเกือบครึ่งชม.
หลังจากถึงลั่วหยางผมกลับไปเอาของที่ฝากไว้ที่โรงแรมแล้วก็ไปสถานีรถไฟความเร็วสูง Luoyang Longmen ซึ่งสามารถนั่งรถเมล์สาย 33 จากสถานีรถไฟได้เลย
แต่ผมกับเพื่อนกลัวไปไม่ทันเลยเรียก Taxi เอาซึ่ง Taxi ที่นี่ก็เปิดมิเตอร์ปกติครับ ค่ามิเตอร์ไปถึงสถานีรถไฟความเร็วสูง Luoyang Longmen อยู่ที่ 25 หยวนครับ
ผมนั่งรถไฟรอบ 16:07 มาถึงที่ซีอานประมาณ 18:00 นั่ง Metro กลับโรงแรมอีกครึ่งชม. ก็มีเวลาเหลือเฟือในการลงไปถ่ายรูปเล่นที่หอระฆังเพราะช่วงหน้าร้อนที่ผมไปพระอาทิตย์ตกประมาณ 2 ทุ่มนู่นเลยครับ
สำหรับตอนที่ 1 ก็ขอจบไว้แต่เพียงเท่านี้ครับ ตอนหน้าจะพาเที่ยวรอบเมืองซีอานกันล่ะครับ สำหรับวันนี้ลาไปแต่เพียงเท่านี้ก่อนสวัสดีครับ